Kan ik veilig een laserpointer gebruiken?

In de afgelopen jaren hebben laserpointers aandacht gekregen in de pers en hebben ze enige publieke bezorgdheid gewekt. Als consumentenproduct zijn laserpointers ontworpen om veilig te zijn wanneer ze worden gebruikt voor het beoogde doel. Helaas kan de laserpointer echter gemakkelijk worden misbruikt.

De vroege laserpointers waren helium-neon (HeNe) gaslasers en genereerden laserstraling bij 633 nanometer (nm). Deze verwijzingen werden meestal ontworpen om een ​​laserstraal te produceren met een uitgangsvermogen van niet meer dan 1 milliwatt (mW). Volgens het ANSI-classificatieschema (ANSI Z136.1-1993, Amerikaanse nationale norm voor veilig gebruik van lasers) is een zichtbare laser (400-700 nm) werkend met minder dan 1 mW vermogen een Klasse 2-laser, waarvoor de knipperreflex normaal biedt voldoende oogbescherming. Retinale verwonding is mogelijk met een klasse 2-laser als een persoon opzettelijk zijn / haar natuurlijke aversie-respons overwint door naar de straal te kijken.

De volgende generatie laserpointers gebruikte diodelasers als optische bron. Diodelaserwijzers gaven aanvankelijk bundels bij 690 nm. Het verschil tussen 633 en 690 nm lijkt klein, omdat beide zichtbare rode golflengten zijn, maar het verschil is groot zoals geïnterpreteerd door het menselijk oog. Het oog ziet 633 nm vijf keer helderder dan 690 nm. Dit verklaart waarom de eerste diode-laserpointers een uitvoer van 5 mW nodig hadden om de helderheid van een laserpointer van 1mW bij 633 nm te evenaren.

Vanuit laserveiligheidspunt werd de situatie complexer naarmate nieuwe diodelasers werden ontwikkeld die licht produceerden bij 670, 650 en 640 nm. Omdat de door diodelasers afgegeven golflengten korter zijn geworden, is het vermogensniveau op 5 mW gebleven.

Dus vandaag hebben we 5 mW laserpointerstralen op 640 nm die extreem helder voor het oog zijn. Bovendien is er een nog lichtere aanwijzer op de markt waarvan de golflengte 533 nm (groen) is. Deze nieuwe technologie maakt gebruik van een frequentie-verdubbelde Neodymium: YAG-laser met een geblokkeerde infraroodcomponent.

Zichtbare laserpointers met een vermogen van 1-5 MW zijn klasse 3a en kunnen gevaarlijk zijn, zelfs als ze gedurende een korte tijd worden bekeken. Gebruikers mogen nooit rechtstreeks in de laserstraal van Class 3a-laserpointers kijken, die volgens de voorschriften van de Food and Drug Administration (FDA) moeten worden gemarkeerd met "GEVAAR". (Klasse 2-lasers hebben het label "LET OP") Mogelijke gevaren zijn onder meer schrikeffecten, flitsblindheid, verblinding en nabeelden als een persoon direct in het oog wordt geraakt. Talloze gevallen van dergelijke incidenten zijn gemeld, samen met gevallen waarin personen overdreven reageerden op geflitst worden. Rapporten van de blootgestelde omvatten een piloot, buschauffeurs, sportfiguren, een leraar en politie.

In 1997 gaf de FDA een waarschuwing voor verkeerd gebruik van laserpointers. In sommige staten, zoals Californië, is het een crimineel misdrijf om een ​​laserpointer te laten schijnen op personen die ervaren dat ze gevaar lopen, en het is een misdrijf om er een in een vliegtuig te richten. Sommige lokale overheden hebben voorschriften aangenomen die vereisen dat iedereen die een laserpointer koopt 18 jaar of ouder is. De verwachting is dat de lopende herziening van ANSI Z136.1 een speciale sectie zal hebben met commentaar op laserpointers.

Samenvattend, laserpointers zijn nuttige hulpmiddelen, maar ze moeten op verantwoorde wijze worden gebruikt. Gezond verstand dicteert dat gebruikers nooit een laserstraal op een andere persoon mogen richten. En lasers met een vermogen van meer dan 5 mW mogen niet als aanwijzers worden gebruikt.