Laserpointers als uniek verwondingsmechanisme

Aangezien zowel nationale als internationale aandacht is gericht op het geweld in Portland, Oregon, is er een uniek letselpatroon ontstaan ​​dat LEO heeft opgelopen: opzettelijk ooglaserletsel. Als voorbeeld van hun vermogen om ernstig oogletsel te veroorzaken, is het gebruik van lasers als wapen in strijd met de Conventie van Genève. Er is echter gemeld dat demonstranten in Portland ze tegen LEO gebruiken.

Preklinische behandeling voor deze verwondingen is beperkt, maar de verwondingen kunnen zeer slopend zijn.

Bij verwondingen aan de laserpointer gaat het voornamelijk om fotothermische schade aan het oog, met name het netvlies, dat licht door de lens ontvangt, dit omzet in neurale signalen en die signalen naar de hersenen stuurt.

"Afhankelijk van de golflengte, het stralingsvermogen, de belichtingstijd, de lokalisatie en de spotgrootte kunnen laserpointers extreem fotothermisch oogletsel veroorzaken, wat kan leiden tot blindheid."

Hoewel het uitgangsvermogen van de laser federaal is gereguleerd om te voorkomen dat gevaarlijke lasers met hoog vermogen onbedoeld letsel veroorzaken, zijn veel lasers met een hoog vermogen die in zowel de VS als Europa worden geïmporteerd ofwel onnauwkeurig gelabeld met betrekking tot hun uitgangsvermogen, helemaal niet gelabeld of correct gelabeld. , maar van output die ze niet voor openbare verkoop hadden mogen verkopen.

De meeste laserpointers zijn afgesteld op een uitgangsvermogen van 1 mW, wat onder de meeste omstandigheden relatief onschadelijk is. De stralingsopbrengst van de gemeten lasers die letsel veroorzaken, varieert van minder dan 5 mW tot meer dan 1000 mW.

Een laserpointer die in een Duits laboratorium werd getest, had een werkelijke output van 100 keer de vermelde waarde. Twee apparaten waren gelabeld als 1 mW maar aangedreven op 45 mW. In een ander geval bracht een apparaat met het label minder dan 5 mW in feite 105 mW uit.

Deze high-output lasers zenden vaak licht uit in het groene spectrum, dat, in tegenstelling tot rode lasers, optreedt bij verschillende golflengten, waaronder onzichtbare infraroodstraling. De kortere golflengte van het groene licht veroorzaakt meer uitgesproken fotothermische schade. In één onderzoek had 90% van de geteste groene laserpointers een uitgangsvermogen van meer dan 5 mW, de drempel voor "krachtige" lasers.

Wanneer het netvlies stralingsenergie absorbeert, warmt het weefsel op, wat leidt tot denaturatie van eiwitten, oedeem van het netvlies, een ontstekingsreactie en celdood. Bloeding van het netvlies is ook gemeld.

Vanaf december 2018 documenteerde de gepubliceerde medische literatuur 171 gevallen van oogletsel door een laserpointer. Ongeveer de helft van alle patiënten presenteerde zich 1 tot 7 dagen na blootstelling aan laser. Het typische verloop van schade aan het netvlies van de laserpointer is er een van plotseling verlies van het gezichtsvermogen, soms na een gevoel van een 'felle lichtflits ', gevolgd door een verbetering van het gezichtsverlies gedurende een aantal weken.

Statistisch gezien vallen de verwondingen uiteen in: een derde betreft beide ogen, een derde het rechteroog en een derde links. Bij de eerste presentatie was de gemiddelde gezichtsscherpte na blootstelling 20/50, minder dan 20/40 in 55% 1 en kon 5 tot 7,1% alleen vingers tellen.

Sommige gewonden meldden milde hoofdpijn, tranen en floaters in hun zicht. Meer dan negentig procent heeft een zekere mate van verminderd zicht, blinde vlekken of wazig zicht. De meeste schade aan het netvlies is pijnloos. Slechts 9,1% meldde oogpijn, vaak meer dan 24 uur na blootstelling.

Sommige slachtoffers kunnen hard genoeg in hun oog wrijven om een ​​schaafwond van het hoornvlies te veroorzaken, wat erg pijnlijk kan zijn. Deze cornea-schaafwonden zijn niet direct het gevolg van de laserschade zelf.

Helaas is zowel de preklinische behandeling als de behandeling op de spoedeisende hulp beperkt, waardoor vaker voorkomende oogletsels grotendeels zijn uitgesloten. Oogschilden hebben geen duidelijk voordeel, tenzij er bezorgdheid is over direct stomp of penetrerend trauma aan het oog. Onnodige afscherming zal het voor het slachtoffer moeilijker maken om te zien, waardoor het in wezen één open oog blijft.

Een oogheelkundige verwijzing is verplicht, maar ook de mogelijkheden zijn beperkt. Hoewel zowel lokale als systemische steroïden zijn gebruikt, zijn er tegenstrijdige gegevens over de vraag of ze de uiteindelijke gezichtsscherpte van het slachtoffer verbeteren. Zelfs bij mensen met een verbeterd gezichtsvermogen heeft geen enkele volledig herstel en blijven ze allemaal aanhoudende retinale littekens vertonen, zelfs als hun uiteindelijke zicht 20/20 is.

Deze tactiek is ook gebruikt in het VK, Hong Kong en Chili.